je suis rien

(Westland, 17 juni 2023, nr. 395). Hoe was ook alweer de grap van de haringparty van MKB Westland? Nou, die ging niet door. Geen grap, de Nieuwe was nog niet vet genoeg, het begin van het haringseizoen werd een week uitgesteld. De traditionele Praetparty ging wel gewoon door. Maar zonder haring.
Slachtoffer, behalve de haringboer en de notoire hap-slik-weg liefhebber, was ook wethouder Michiel Ferwerda (Gemeentebelang Westland). Die was uitgenodigd om in het Poeldijkse Elzenhage officieel de eerste nieuwe haring te nuttigen. En hij had de organisatie laten weten dat hij dat visje dan ook zelf wilde schoonmaken. Waarschijnlijk een al jaren gekoesterde wens van deze nog redelijk groene politicus.

Dode haring
En Michiel gaat dan nog verder. Hij ging naar de ‘s Gravenzandse Markt en legde daar bij de haringkraam zijn ondeskundigheidsprobleem neer. En volgde een minicursus haring schoonmaken.
Toen hij dus hoorde dat er geen haring in Poeldijk was reageerde hij als een volwassen politicus, een beetje huilerig. Bij het MKB Westland waren ze flexibel. ‘Dan mag je volgend jaar komen’, zeiden ze troostend.
Michiel weer vrolijk, maar besefte later hij dat hij blij was gemaakt met een dode haring. Eén motie van wantrouwen en je bent geen wethouder meer, zo ging door zijn hoofd. Word je niet eens meer uitgenodigd voor een haringparty. Moet je een Nieuwe gewoon kopen. Op de markt.

Gebakken koek
Iedereen die bij de overheid of het bedrijfsleven in een klein team werkt, kent het wel, paniek als één van hen plotseling vertrekt. En het normaal gesproken weken of maanden duurt voordat die vacature is opgevuld. Iedereen moet dan extra aan de bak. Met zaken die soms alleen voor de vertrokken collega gebakken koek waren.
Dat probleem deed zich dus ook voor bij het college van burgemeester en wethouders toen Westland Verstandig-collega Barend Rombout moest opstappen. Driekwart van de raadsleden zag hem niet meer zitten.

Politieke tranen
Zijn achterblijvende collega’s kwamen na die hectische woensdagavond en -nacht op donderdagmorgen bijeen voor een extra collegevergadering. Waar, naast de politieke tranen, ook de tijdelijke herverdeling van de portefeuilles aan de orde kwam.
Wie gaat wat doen wat Barend deed en vooral wat hij volgens de gemeenteraad niet deed. Duidelijk was dat zijn hele portefeuille niet aan de normale vervanger Anko Goudswaard (GBW) kon worden doorgegeven. Dan ontstaat er een spel waarbij subtiel hete aardappelen worden doorgeschoven. Dan zijn bestuurders net gewone mensen.

Hete hangijzers
De leuke dingen waren in een mum van tijd verdeeld, de hete hangijzers kostten meer tijd. Bovendien bleek de een in dit spel soms wat slimmer dan de ander. Op die manier dreigden er wat lastige onderwerpen op het bordje van burgemeester Bouke Arends terecht te komen.
Logisch omdat die zich de laatste maanden steeds vaker wethouderlijk opstelt, ook begrijpelijk omdat hij dat werk jarenlang met passie in Emmen deed. Maar die schoof alles snel door, wees naar eigen belangrijke zaken, zoals Veiligheidsberaad, MRDH en VNG.

Deus Ex Machina
Gelukkig voor hem of voor hen kwam binnen 24 uur, als een stralende Deus Ex Machina, het verlossende belletje van coalitieleider Peter Duijsens (Westland Verstandig). Die had al een nieuwe kandidaat-wethouder gevonden. Zijn fractiegenoot Carlieke van Staalduinen. Ervaren en gelijk beschikbaar.
Niemand weet of de wethouders elkaar toen (digitaal) hebben geknuffeld maar vast staat dat de nogal introverte burgemeester één keer heel hard en vooral opgelucht ‘Yes!’ heeft geroepen. Op de stadhuisgang schrokken ze ervan.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.